Wykorzystanie balkoników ortopedycznych w rehabilitacji 

Balkoniki ortopedyczne, zwane również rehabilitacyjnymi, to sprzęt niezwykle przydatny podczas rehabilitacji schorzeń układu ruchu i ponownej pionizacji osób po wypadkach lub schorowanych seniorów. W tym artykule przyjrzymy się im z bliska, przedstawiając ich rolę i zastosowania, rodzaje oraz prawidłowy sposób użytkowania balkoników. Zapraszamy do lektury!

Zastosowanie balkoników ortopedycznych 

Balkoniki ortopedyczne to proste podpórki wykonane zwykle z lekkiego, ale wytrzymałego aluminium, z czterema stopkami i wygodnymi uchwytami, czasem wyposażone również w kółka, hamulec, podparcie pod pachy lub dłonie, pulpit czy torbę. Stabilna i wytrzymała konstrukcja umożliwia osobom z problemami układu ruchu bezpieczną pionizację i poruszanie się, a także ćwiczenia – pod okiem rehabilitanta lub samodzielne. W związku z tym balkoniki ortopedyczne są przeznaczone głównie dla osób z niedowładem kończyn dolnych i seniorów. Doskonale nadają się do rehabilitacji i ponownej nauki chodzenia po złamaniach, zabiegach chirurgicznych i operacjach (np. wszczepieniu endoprotezy biodra). Sprawdzają się także w przypadku osób cierpiących na zaburzenia równowagi i choroby neurologiczne.

Poza rehabilitacją balkoniki stanowią praktyczne wsparcie w codziennym funkcjonowaniu osób, którym samodzielne chodzenie sprawia problemy. Dzięki nim mogą bezpiecznie poruszać się po domu i na zewnątrz, wykonywać codzienne czynności, łatwiej wstawać i siadać, a nawet przenosić rzeczy czy posiłki. Balkoniki pozwalają zatem na większą samodzielność, znacznie ograniczając ryzyko upadku.

Jaki balkonik rehabilitacyjny wybrać? 

W sprzedaży dostępnych jest wiele balkoników, a także podpórek i chodzików (nazwy te bywają też stosowane wymiennie). Wybierając model dla konkretnej osoby, należy kierować się przede wszystkim jej indywidualnymi potrzebami – w zależności od stopnia niepełnosprawności i innych schorzeń, a także przewidywanego czasu i zakresu użytkowania balkonika przydatne będą różne rodzaje. I tak:

• balkoniki stałe (sztywne) – mają cztery punkty podparcia, są bardzo stabilne i wymagają podnoszenia przy każdym kroku; polecane na pierwszym etapie rehabilitacji i osobom z dużymi problemami z poruszaniem się, ponieważ dają kontrolę nad każdym krokiem i uniemożliwiają przewrócenie się. Wymuszają również ćwiczenie mięśni rąk;
• balkoniki kroczące – pozwalają na przesuwanie konstrukcji w rytm kroków, dzięki czemu chodzenie z ich pomocą jest szybsze, a przy tym łatwiej je ustabilizować niż balkoniki z kółkami. Przydają się na dalszych etapach rehabilitacji i osobom nieco bardziej sprawnym;
• balkoniki dwukołowe – mają dwa kółka z przodu i dwie stopki z tyłu, są przeznaczone dla osób o dobrej równowadze i silnych mięśniach rąk i korpusu, z ich wykorzystaniem można poruszać się najszybciej.

W sprzedaży dostępne są również balkoniki wielofunkcyjne, które można szybko dostosować do aktualnych potrzeb użytkownika, montując stopki lub kółka i blokując bądź odblokowując możliwość przesuwania. To dobre rozwiązanie dla osób rehabilitujących się po zabiegach, które z upływem czasu cieszą się coraz lepszą sprawnością i mogą łatwo zmodyfikować funkcje balkonika ortopedycznego – podpowiada pracownik stacjonarnego sklepu medycznego Medseven w Bydgoszczy.

Jak prawidłowo chodzić z balkonikiem? 

Pierwsze kroki z balkonikiem najlepiej stawiać pod okiem fizjoterapeuty – dla postępów w rehabilitacji, a także bezpieczeństwa pacjenta ogromne znacznie ma prawidłowe używanie tego sprzętu. Na początku należy zadbać o odpowiednie dopasowanie wysokości balkonika, co umożliwia system regulacji. Balkonik powinien sięgać mniej więcej do wysokości nadgarstków, gdy ręce są swobodnie opuszczone wzdłuż ciała. Przy korzystaniu z podpórki ręce powinny być lekko ugięte, ale plecy – wyprostowane. Niedopuszczalne jest pochylanie się nad balkonikiem w czasie chodzenia z nim.

Pierwsze ćwiczenia z balkonikiem obejmują pionizację – naukę wstawania z łóżka, przenoszenia ciężaru ciała z nogi na nogę podczas stania i naprzemienne unoszenie stóp. Gdy pacjent poczuje się pewnie, może zacząć przesuwać się w przód. W tym celu najpierw unosi balkonik i przenosi go o kilkanaście-kilkadziesiąt centymetrów, a następnie robi krok w jego stronę. Balkonik pozwala na stabilne oparcie rękami, co odciąża chorą kończynę. Z czasem jednak należy dążyć do równomiernego obciążania obu nóg i eliminacji opierania się na podpórce. Gdy ten etap zostanie osiągnięty, a pacjent zyska dobrą równowagę, można rozważyć przejście z balkonika na kule – oczywiście po konsultacji z rehabilitantem.