Próby wysiłkowe i ich znaczenie w diagnostyce kardiologicznej

Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa, nazywana też EKG wysiłkowym lub po prostu próbą wysiłkową, to jedno z najważniejszych badań kardiologicznych. Jego zadaniem jest zarejestrowanie pracy serca obciążonego wysiłkiem. Wynik badania jest dla diagnosty ważną informacją – pomaga w rozpoznaniu wielu schorzeń kardiologicznych, a także w określeniu wydolności organizmu.

W jakim celu przeprowadza się próby wysiłkowe?

To nieinwazyjne badanie jest przeprowadzane przede wszystkim w diagnostyce chorób serca. Próba wysiłkowa pomaga w rozpoznaniu choroby wieńcowej i innych podobnych schorzeń. Pozwala określić przyczyny nieprawidłowej pracy serca, dzięki temu, że podczas wysiłku zwiększa się jego zapotrzebowanie na tlen, co przyspiesza przepływ krwi. Umożliwia to zaobserwowanie cech niedokrwienia mięśnia sercowego.

Jednak jak podkreśla kardiolog przyjmujący w Ga-Med. Prywatna przychodnia lekarska w Ozorkowie: Próby wysiłkowe są jednak przydatne nie tylko w diagnostyce. Skrupulatne monitorowanie pracy serca podczas kontrolowanego wysiłku jest również bardzo przydatne przy opracowywaniu planów rehabilitacji, umożliwia postawienie pacjentowi granic,  których nie powinien przekraczać w codziennym życiu. Badaniu bardzo często poddają się też sportowcy – dla ustalenia wydolności organizmu.

Jak przebiega elektrokardiograficzna próba wysiłkowa?

Wysiłkowe EKG nie jest badaniem bolesnym ani inwazyjnym. Wymaga jednak pewnego niewielkiego przygotowania. Bezpośrednio przed badaniem nie wolno  palić papierosów ani pić kawy i herbaty. Nie powinno się też spożywać obfitych posiłków, by nie zwiększać ciśnienia w jamie brzusznej. Do gabinetu należy wziąć ze sobą wygodny, sportowy strój (odpowiednie buty, spodnie lub legginsy, koszulkę z krótkim rękawem). Zaleca się też przybycie ok. 15 minut wcześniej – tak, by móc odpocząć. Lekarz może też zalecić pominięcie dawki przyjmowanych leków. Badanie może być przeprowadzane na bieżni bądź rowerze stacjonarnym, zawsze pod opieką lekarza. Na klatce piersiowej pacjenta umieszczane są elektrody  podłączone do elektrokardiografu. Podczas próby wysiłkowej monitoruje się też ciśnienie pacjenta. Samo badanie może być poprzedzone krótkimi wskazówkami dotyczącymi chodzenia po bieżni. Następnie przystępuje się do właściwej próby wysiłkowej. Podczas jej trwania stopniowo zwiększana jest prędkość taśmy bieżni oraz kąt jej nachylenia. W przypadku badania przeprowadzanego na rowerze stacjonarnym prędkość pedałowania pozostaje bez zmian, jednak stopniowo zwiększane zostaje obciążenie. Próba trwa zwykle nie więcej niż kilkanaście minut. Może być przerwana, jeśli wystąpią niepokojące dolegliwości lub zmiany w wykresie EKG. Praca serca jest rejestrowana też po zakończeniu wysiłku – po to, by uzyskać najlepszy obraz stanu pacjenta. Po badaniu zaleca się kilkunastominutowy odpoczynek. Interpretacji wyników dokonuje kardiolog.