Ortodoncja, czyli metody leczenia krzywego zgryzu

Nie należy sprowadzać nieprawidłowości zgryzu jedynie do kwestii estetycznych. Zapewne są osoby, które specjalnie nie przejmują się swoim wyglądem i może im nie zależeć na pięknym i szerokim uśmiechu eksponującym równiutkie i białe uzębienie. Jednakże prawidłowy zgryz poza tym, że ułatwia rozdrabianie i jedzenie pokarmów, to także zapobiega nieprawidłowemu i nadmiernemu ścieraniu się zębów.

Rodzaje wadliwego zgryzu i jego skutki

O różnych postaciach wadliwego zgryzu i sposobach ich leczenia opowiadają nam specjaliści z gabinetu stomatologicznego JB STOMATOLOGIA w Szczecinie. Najczęściej spotykaną wadą zgryzu (około 70% wszystkich wad) jest tyłozgryz, charakteryzujący się cofnięciem dolnego łuku zębowego w stosunku do łuku górnego i brakiem styku zębów przednich.  Skrajnym objawem tej przypadłości może być wychylenie górnych siekaczy w stronę wargi, zniekształcenie twarzy i opadanie kącików ust. W przypadku zgryzu otwartego niektóre zęby w ogóle nie stykają się z sobą, tworząc tzw. szparę niedogryzową utrudniającą żucie oraz odgryzanie kęsów jedzenia. Charakterystycznym przejawem tego przypadku jest wydłużenie dolnego fragmentu twarzy. Z kolei zgryz głęboki manifestuje się silnym zachodzeniem górnych  zębów na dolne, co wywołuje asymetrię twarzy. Ta wada wywołuje silne ścieranie się zębów i może być przyczyną choroby przyzębia i dziąseł. Inne wady zgryzu to przodozgryz, zgryz krzyżowy, stłoczenia i zęby odseparowane. Wady zgryzu niosą z sobą określone konsekwencje w sferze naszego wyglądu i estetyki twarzy, a także są szkodliwe dla zdrowia  człowieka. Prócz tego mogą być przyczyną nieprawidłowej wymowy niektórych głosek, co jest częstą dolegliwością spotykaną u dzieci.

Ortodoncja – leczenie wad zgryzu

Leczenie wad zgryzu może być prowadzone u osób w każdym wieku, jednakże najlepsze i najszybsze efekty osiągane są u dzieci. Niektóre, szczególnie skomplikowane anomalie zgryzu można leczyć jedynie operacyjnie. Na szczęście większości dolegliwości związanych z nieprawidłowościami w ułożeniu naszego uzębienia można pozbywać się poprzez stosowanie odpowiednich aparatów ortodontycznych. Leczenie ortodontyczne musi zostać odpowiednio zaplanowane, a przed jego wdrożeniem należy wyleczyć wszystkie chore zęby i usunąć z nich kamień. Zaprojektowanie i sporządzenie stosownego aparatu korygującego musi być poprzedzone wykonaniem zdjęć rentgenowskich  oraz wycisków górnych i dolnych zębów, na których podstawie technik stomatologiczny wykona gipsowy model całego uzębienia. Do najczęściej spotykanych aparatów korygujących, jakie oferuje swym pacjentom współczesna ortodoncja, należą:

• Aparaty ortodontyczne klasyczne z zamkami metalowymi lub estetycznymi.

Te aparaty składają się z tzw. zamków (metalowe, porcelanowe, kompozytowe lub kryształowe kosteczki), pierścieni, tub oraz metalowych łuków i są przyklejane do zewnętrznych powierzchni wszystkich zębów. Ceramiczne albo porcelanowe zamki mogą mieć odcień naszego uzębienia lub są przezroczyste.

• Aparaty lingwalne.

Podobne do wcześniej wymienionych, lecz przyklejane do wewnętrznej strony zębów, a więc zupełnie niewidoczne z zewnątrz. Niestety taki aparat nie każdej osobie można założyć (np. z niskimi zębami czy wąskimi łukami), a i okres przyzwyczajenia się do niego jest znacznie dłuższy.

• Aparaty invisalign.

Stosowane w przypadku niezbyt dużych wad, mają postać przezroczystych nakładek ściśle obejmujących zęby i wymienianych co dwa tygodnie. Nakładki te zdejmuje się na czas mycia zębów i posiłków.

• Aparaty samoligaturujące.

Nowoczesna i unikalna budowa zamków tych aparatów wymaga znacznie mniejszych sił do prostowania zębów niż w klasycznych urządzeniach, co wybitnie obniża uczucie dyskomfortu u pacjenta i znacznie skraca czas korygowania uzębienia. Jak można się domyślać, określone metody leczenia ortodontycznego mają swoje zalety i ograniczenia, a także różny jest ich koszt. Wybór tego czy innego aparatu może zależeć nie tylko od rodzaju zgryzu, lecz także i od zasobności portfela pacjenta.