Czym jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna to pojęcie związane z rozwojem dziecka. Wszyscy jesteśmy narażeni na występowanie różnego rodzaju bodźców. Jednym z zadań mózgu jest ich odbieranie, rozpoznawanie, segregowanie i interpretowanie. Ważne jest też łączenie odbieranych bodźców z wcześniejszymi doświadczeniami. Gdy w tym obszarze pojawiają się trudności, warto rozważyć podjęcie przez dziecko terapii SI.

Po czym poznać trudności z integracją sensoryczną

Najważniejsze symptomy trudności z integracją sensoryczną związane są z rozwojem ruchowym dziecka i koordynacją, wrażliwością na bodźce zmysłowe oraz umiejętnością koncentracji podczas nauki.

Zwróćmy uwagę, czy dziecko często się chwieje, przewraca, jak sobie radzi z ćwiczeniami wymagającymi koordynacji ruchów, czy obawia się wysokości np.– radzi specjalistka z Poradni Agathum - a jednocześnie jest stale pobudzone ruchowo, niespokojne.

Może nie reagować na niektóre bodźce zmysłowe, np. na zmiany temperatury, ale przy innego typu bodźcach wykazywać nadwrażliwość, szczególnie w przypadku bodźców słuchowych czy dotykowych, np . nie znosi określonego typu tkanin w ubraniach. Jest bystre, ale ma kłopoty w nauce, bo trudno mu się skoncentrować.

Jak przebiega terapia integracji sensorycznej

Sposób przeprowadzania terapii sensorycznej często spotyka się że zdziwieniem czy niezrozumieniem. Dzieci często są m.in.: huśtane, na hamakach, balansują na przyrządach przypominających deskorolki itp. Dzięki tym zabawom dokonuje się zintegrowanie bodźców zmysłowych i doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co stopniowo prowadzi do sprawniejszej organizacji działań dziecka.  To nie są zajęcia mające nauczyć dziecko jazdy na rolkach czy rowerze, ale prowadzić ćwiczenia, dzięki którym dziecko szybciej się tych umiejętności nauczy. Stymulacja zmysłów dziecka usprawnia motorykę małą (czyli ręki) motorykę dużą (całego ciała), koordynację wzrokowo – ruchową. Terapia SI konsekwentnie stosowana, w obecności terapeuty i w domu, wpływa na poprawę umiejętności uczenia się i przetwarzania informacji. .

Jak zapobiegać trudnościom z integracją sensoryczną

Nie trzeba tu skomplikowanych zabiegów czy czynności, ważny jest czas na ruch, zabawę, realne doświadczenia zmysłowe, wykonywanie codziennych czynności. Istotny jest kontakt dotykowy z dzieckiem, przytulanie, głaskanie, kołysanie i bujanie. Dziecko potrzebuje dotykać różnych zabawek, lepić w masie solnej, plastelinie. Ważne jest dostarczanie różnych wrażeń zmysłowych, zabawy w rozpoznawanie odgłosów, pokazywanie dziecku, jakie dźwięki wydają przedmioty codziennego użytku, np. stukanie w miseczki czy stół, szuranie kapciami.  Siedzenie przed monitorami natomiast trzeba ograniczać.