Na czym polega lifting twarzy i szyi?

Lifting twarzy i szyi to jeden z najszerzej kojarzonych zabiegów chirurgii plastycznej. Jego zadaniem jest przede wszystkim naciągnięcie zwiotczałej z wiekiem skóry, przy okazji zwiększa się też jednak jej napięcie, a zmarszczki i bruzdy ulegają wygładzeniu. Niesłabnąca popularność liftingu wynika stąd, że trudno osiągnąć równie spektakularny, szybki i stosunkowo trwały efekt odmłodzenia wyglądu. Na czym dokładnie polega ta procedura?

W wyniku procesów starzenia skóra – nie tylko na twarzy, szyi i dekolcie – traci zdolność do szybkiej regeneracji, w związku z czym pojawiają się na niej zmarszczki. Co gorsza, spada jakość również innych tkanek, m.in. chrzęstnej, mięśniowej czy tłuszczowej, która stanowi swoiste wypełnienie i podporę skóry. Jej zanik prowadzi do pogłębiania się bruzd, zapadania niektórych rejonów twarzy i szyi, a także ogólnego pogorszenia ich kształtu i wyglądu.

Przebieg zabiegu

Podczas liftingu chirurg plastyk nacina skórę tak, by późniejsze blizny były możliwie niewidoczne, prowadząc skalpel od skroni w okolice ucha, pod włosami. Następnie preparuje tkankę, czyli oddziela ją od innych struktur, oraz usuwa jej nadmiar. Na koniec skóra zostaje naciągnięta i zszyta. Naciągnięciu ulega również powięź podskórna twarzy. W zależności od potrzeb i oczekiwań korektę przeprowadza się całościowo (szyja i twarz) albo skupiając się wyłącznie na fałdach nosowo-wargowych i policzkach lub okolicach podbródka i żuchwy (tzw. mini lift). Ostateczny rezultat ocenić można dopiero po trzech miesiącach od zabiegu (aczkolwiek sama rekonwalescencja trwa krócej, o czym za chwilę). Aby był on jak najbardziej naturalny, warto uzupełnić niedobory tkanki tłuszczowej, pobierając ją np. z brzucha osoby poddawanej liftingowi. I przeciwnie – jeśli twarz jest, kolokwialnie mówiąc, nalana, w ramach zabiegu wykonać można przy okazji liposukcję wybranych jej obszarów. Lifting twarzy i szyi dość często łączy się też z plastyką ust lub powiek.

Przed i po

Trwa on wtedy nieco dłużej niż standardowe 2-3 godziny. W tym czasie pacjent zostaje znieczulony lub uśpiony (narkoza). Wcześniej musi wykonać szereg badań zleconych przez lekarza w trakcie konsultacji.

Jest to niezbędne, by wykluczyć możliwe przeciwwskazania do poddania się zabiegowi, takie jak zaburzenia krzepliwości, nadciśnienie, cukrzyca, ciąża czy aktywne zmiany skórne i infekcje – słyszymy w Prywatnym Gabinecie Chirurgii Plastycznej lek. med. Ryszarda Nawrockiego.

Na kilka tygodni przed operacją należy odstawić papierosy (nie wolno ich palić również przez jakiś czas po zabiegu, a najlepiej – w ogóle rzucić) i leki takie jak aspiryna. Bezpośrednio 6 godzin przed zabiegiem trzeba zaś pozostawać na czczo. Po zabiegu pacjent pozostaje na obserwacji przez mniej więcej dobę. Po usunięciu drenu może wrócić do domu, gdzie powinien pielęgnować ranę zgodnie z zaleceniami lekarza.

Rekonwalescencja

Około tygodnia później należy stawić się na zdjęcie szwów, zdjąć też można bandaże przytrzymujące tkanki w nowym położeniu. Wtedy także ustępują całkowicie normalne po takiej ingerencji dolegliwości bólowe, obrzęk i zasinienie skóry, która zaczyna się goić. Pełne wygojenie i powrót czucia następują w ciągu miesiąca – przez ten czas trzeba unikać wysiłku fizycznego oraz ekspozycji na promieniowanie UV i wysokie temperatury.