Czym jest pasywacja?

Elementy żeliwne i stalowe są szczególnie narażone na korozję. Warto pomyśleć o metodach ich ochrony. Pasywacja może pozytywnie wpłynąć na ochronę metalowego materiału – zabezpiecza przed niepożądanym wpływem warunków atmosferycznych i gwarantuje wytrzymałość produktów metalowych. Co powinno się wiedzieć o procesie pasywacji? Czy warto skorzystać z tego typu usługi?

Pasywacja – charakterystyka procesu

Pasywacja to nowoczesna metoda polegająca na dodatkowym zabezpieczeniu ocynkowanych metali przed niekorzystnym wpływem różnych czynników zewnętrznych. Z reguły następuje po galwanizacji . Proces ten pozytywnie wpływa na odporność antykorozyjną metali. Sprawdza się często także w przypadku elementów, które nie mają powłoki galwanicznej, na przykład aluminium.

Na czym opiera się działanie ochronne pasywacji? Jak wyjaśnia ekspert z firmy Cynkownia Patelscy: „ Aktywna pod względem chemicznym substancja w określonych warunkach wytwarza na swojej powierzchni tzw. warstwę pasywną. Cechuje się ona zwiększoną odpornością na dalsze reakcje z otoczeniem, a dodatkowo zabezpiecza przed powstawaniem korozji.”

Jakie pierwiastki podlegają pasywacji?

Trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ sama pasywacja jest w dużym stopniu uzależniona od warunków środowiskowych.

• Pasywacji w powietrzu ulegają: magnez, tytan, miedź, glin, chrom, mangan, ołów.
• Pasywacji w kwasie azotowym stężonym poddaje się żelazo, glin, chrom.
• Pasywacji w kwasie siarkowym (VI) są poddawane: glin, wapń, ołów (na zimno).

Czym różni się pasywacja od galwanizacji?

Galwanizacja i pasywacja to dwa odrębne procesy, które różnią się od siebie pod wieloma względami. Przede wszystkim pasywacja nie wymaga ani stosowania prądu, ani przygotowania kąpieli galwanicznej. Nie powoduje również – w przeciwieństwie do galwanizacji – wytwarzania się grubej połówki na całym elemencie, a jedynie zmienia właściwości chemiczne jego warstwy wierzchniej. Nie ma tu więc mowy o jakiejkolwiek zmianie gabarytu danego produktu. Właśnie dlatego pasywacja cieszy się dużą popularnością na przykład w branży elektrotechnicznej. Z kolei pod względem trwałości pasywacja przegrywa w porównaniu z galwanizowaniem. Ostateczny wybór metody ochrony metali zależy więc od indywidualnych oczekiwań klienta.

Pasywacja naturalna a pasywacja sztuczna

Proces pasywacji może być procesem naturalnym lub sztucznym, tj. wynikać z naturalnych właściwości i zachowania metalu w danym środowisku lub być wywołanym przez działania człowieka. Pasywacja naturalna zachodzi na przykład w przypadku stali nierdzewnej, która podlega działaniom tlenu z atmosfery i w ten sposób staje się antykorozyjna. W przypadku innych metali niezbędna jest już ingerencja człowieka. W tym celu specjaliści tworzą na powierzchni metalu pasywną warstwę (składającą się z tlenków). Przykładowo, aluminium poddaje się chromianowaniu. Dopiero po przeprowadzeniu tego procesu w sposób sztuczny, materiał zyskuje właściwości antykorozyjne.