W jakim przypadku warto wybrać się do psychologa dziecięcego?

Wizyta u psychologa dziecięcego nie oznacza, że rodzice ponieśli swego rodzaju porażkę wychowawczą. Wręcz przeciwnie – jest wyrazem troski i chęci rozwiązania ewentualnych problemów wszelkimi dostępnymi metodami. Warto wybrać się do psychologa choćby tylko po to, by usłyszeć, że z dzieckiem wszystko w porządku, i otrzymać garść cennych wskazówek. W jakich jednak sytuacjach kontakt z profesjonalistą jest bardziej niż wskazany?

Z pewnością dobrze skorzystać z fachowej pomocy wówczas, gdy widzimy, że dziecko boryka się z jakimś strapieniem, którym nie chce się z nami podzielić. Nie musi to wynikać z kiepskiej relacji z rodzicami – maluch zazwyczaj po prostu woli nie dokładać im zmartwień. Niezaangażowanej osobie z zewnątrz często też łatwiej opowiedzieć np. o doświadczeniu przemocy czy nieszczęśliwym zakochaniu.

Uwagi z zewnątrz

Do wizyty u psychologa dziecięcego powinny nas skłonić też zgłoszenia osób trzecich, że z dzieckiem może być coś nie tak. Czasem rodzice nie widzą problemu, bo np. wychowując jedynaka, nie mają punktu odniesienia. Tymczasem wychowawczyni w przedszkolu czy szkole, opiekunka lub nawet inny rodzic na placu zabaw może zwrócić nam uwagę na pewne odchylenia od normy, które specjalista pomoże nam skorygować.

Z czym do specjalisty

Wśród sygnałów świadczących o konieczności skonsultowania się z psychologiem – niezależnie od tego, czy zauważymy je sami, czy dzięki komuś innemu – z pewnością wymienić można:

• nietypowe zachowania, takie jak jąkanie, wyrywanie włosów, kiwanie się lub obgryzanie paznokci;
• zachowania agresywne, niepohamowane napady szału i złości, które mogą świadczyć o braku poczucia bezpieczeństwa;
• nadmierna nieśmiałość, permanentny lęk, zamartwianie się, fobie;
• moczenie się w nocy;
• nadpobudliwość, kłopoty z koncentracją, trudności w nauce czy wręcz niechęć wobec chodzenia do przedszkola lub szkoły;
• gwałtowne wahania nastroju;
• regularne akty nieposłuszeństwa, z którymi rodzice nie są sobie w stanie skutecznie poradzić;
• zaburzenia rozwoju mowy (w tym już brak gaworzenia u niemowląt czy niemówienie u dwulatków), których przyczyny mogą mieć podłoże zarówno psychologiczne, jak i logopedyczne.

Zbiorowe kłopoty

Do psychologa dziecięcego warto ponadto wybrać się w sytuacji, gdy cała rodzina doświadcza trudności. Może chodzić o utratę pracy, przeprowadzkę, rozwód czy śmierć bliskiej osoby. Dziecko zazwyczaj potrzebuje wtedy wsparcia, którego przytłoczeni problemami rodzice nie zawsze potrafią wówczas w wystarczającym stopniu udzielić.

Szlifowanie talentów

Również gdy dziecko przejawia wybitne uzdolnienia czy zdaje się być nad wiek rozwinięte, wizyta w specjalistycznej placówce – takiej jak choćby Niepubliczna Poradnia Psychologiczno-Terapeutczna „Carpe Diem” – może pomóc w pokierowaniu jego wychowaniem tak, by jak najlepiej rozwinąć umiejętności, bez jednoczesnego poddawania malucha zbędnej presji.