Rodzaje zajęć ogólnorozwojowych dla dzieci

Dziecko rozwija się w kontekście biopsychospołecznym. Na jego funkcjonowanie wpływają czynniki genetyczne, indywidualna struktura psychiczna oraz wychowanie. Chociaż nie wszystko można zmodyfikować, każdy z tych obszarów można stymulować poprzez odpowiednie ćwiczenia. Warto orientować się w specyfice zajęć rozwojowych dla dzieci, aby lepiej pomóc maluchom w rozwoju.

Czemu służą zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci?

Celem zajęć jest stymulowanie rozwoju fizycznego i psychicznego dzieci. Mali uczestnicy zdobywają nowe umiejętności, zaciekawiają się otaczającym światem i uczą się go poznawać, przeżywają twórcze doświadczenia zmysłowe, a ponadto poszerzają swój horyzont o innych rówieśników i nowych dorosłych.

Jak podkreśla ekspert z firmy Synapsa Terapia i Edukacja sp. z o.o.: Najbardziej efektywną i lubianą przez dzieci formą zajęć jest zabawa. Stopień trudności i złożoność ćwiczeń dopasowuje się do potrzeb konkretnego pacjenta. Możemy zarówno pomóc dzieciom z zaburzeniami rozwoju fizycznego i psychicznego, jak i wspierać rozwój młodszych i starszych podopiecznych zmagających się z wyzwaniami właściwymi dla ich wieku. Zajęcia, w których dzieci uczestniczą razem z opiekunami, stanowią doskonałą okazję do umacniania ich wzajemnej więzi.

Chociaż wszystkie zajęcia służą ogólnemu rozwojowi dziecka, można wyróżnić ich różną specyfikę: jedne nakierowane są przede wszystkim na poprawę sprawności ruchowej, inne – procesów zmysłowo-poznawczych, a jeszcze kolejne skupiają się na rozwoju społecznym.

Zajęcia wspierające motorykę małą i dużą:

• gimnastyka korekcyjna,
• rehabilitacja ruchowa,
• terapia ręki.

Poprzez motorykę rozumiemy zdolność dziecka do poruszania się i wykonywania wszelkich czynności związanych z ruchem. Sprawności te wymagają kształcenia poprzez działania spontaniczne i kierowane. Motoryka duża oznacza ogólną zdolność do poruszania ciałem, a ćwiczy się ją poprzez pełzanie, bieganie, skakanie, pokonywanie toru przeszkód, a także grę w piłkę, w klasy czy zabawy związane z celowaniem, np. nakładanie obręczy na stojak. Motoryka mała oznacza sprawność dłoni i palców, a ćwiczy się ją poprzez lepienie z masy plastycznej, ugniatanie ciasta, malowanie, chwytanie przedmiotów, wiązanie sznurówek czy zapinanie guzików.

Zajęcia wspierające zdolności sensoryczne i werbalne:

• integracja sensoryczna,
• logopedia,
• terapia logopedyczna dzieci z autyzmem,
• logorytmika.

Dziecko, jak każdy z nas, poznaje świat na podstawie odbieranych bodźców. Sygnały ze świata zewnętrznego są rozkodowywane przez system nerwowy, a uzyskane informacje przetwarzane na konkretne reakcje i zachowania. Jeżeli dziecko zachowuje się adekwatne do sytuacji, mówimy o prawidłowej integracji sensorycznej. Jeżeli reakcje dziecka odbiegają od normy, np. gdy pociecha nadwrażliwie reaguje na dźwięk czy światło, mówimy o zaburzeniach przetwarzania sensorycznego. Problemy w tym zakresie pociągają za sobą poważne konsekwencje w postaci trudnych zachowań, nieadekwatnie przeżywanych emocji (nadmierna ekspresja lub wycofanie), trudności koncentracją i uczeniem się, a także koordynacją wzrokowo-ruchową. Celem terapii sensorycznej jest, poprzez zabawę i ćwiczenia ruchowe, optymalizacja funkcjonowania układu nerwowego i sposobu, w jaki przetwarza bodźce dochodzące ze świata zewnętrznego.

Doświadczanie świata budzi u dziecka myśli i uczucia, które z czasem powinny zostać zwerbalizowane, czyli wyrażone w słowach. Wspieraniem rozwoju mowy u dziecka zajmuje się logopedia. Na długo przed tym, zanim dziecko zacznie używać słów, należy zwrócić uwagę na funkcjonowanie jego aparatu mowy, a jest to widoczne w umiejętności ssania, oddychania w czasie karmienia czy ustawieniu języka. Z czasem, w ramach zajęć logopedycznych pracuje się nad wadami wymowy, ale również nad problemem, gdy mowa się nie pojawia. Logopedię można łączyć z rytmiką, szczególnie w pracy z dziećmi niedosłyszącymi.

Zajęcia wspierające relacje z otoczeniem i funkcjonowanie społeczne:

• terapia pedagogiczna,
• psychoterapia.

Jeżeli w rozwoju dziecka ujawniają się problemy z nawiązywaniem relacji z opiekunami czy rówieśnikami, gdy trudno jest mu odnaleźć się w sytuacjach rodzinnych lub w grupie przedszkolnej czy w szkole, należy pośpieszyć ze wsparciem  psychologicznym i pedagogicznym. Obydwa rodzaje terapii mają na celu pomóc dziecku w przezwyciężeniu trudności, poradzeniu sobie z emocjami i zmianie niepożądanych zachowań. Terapia pedagogiczna wskazana jest przy niepowodzeniach szkolnych i konsekwencjach, jakie one niosą: zaniżoną samooceną, lękiem przed grupą itp. Na potrzebę psychoterapii również wskazują problemy emocjonalne związane nie tylko ze środowiskiem edukacyjnym. Podobnie jak wszelkie zachowania niepokojące opiekunów, opóźnienia w rozwoju w porównaniu z rówieśnikami, a także sytuacje losowe, gdy dziecko potrzebuje wsparcia, np. rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby czy choroba.