Góra Birów w epoce kamienia i brązu
Jak wynika z badań archeologicznych, jaskinie Góry Birów były miejscem zakładania obozów myśliwych już ponad 30 tys. lat temu – opowiada nasza rozmówczyni z Zamku Ogrodzieniec.
Występujące tu skały stanowiły świetny materiał do wykonywania prostych narzędzi, toteż już w I i II tysiącleciu przed naszą erą na szczycie góry działały pierwsze pracownie rzemieślnicze.
Właśnie na ten okres datuje się bytność pierwszych osadników zajmujących się rolnictwem. Społeczność ta stopniowo rozrastała się i wkrótce Góra Birów stała się centrum całego zespołu osad, reprezentujących kulturę zwaną dziś łużycką.
W kulturowym tyglu Góry Birów
Góra Birów często zmieniała swoich osadników. W IV i V wieku zamieszkiwały ją plemiona germańskie, najprawdopodobniej Wandalowie, którzy pozostawili po sobie pamiątki w postaci naczyń i ozdób z brązu, żelaza i srebra.
W XIII wieku znajdowała się tu osada słowiańska. To właśnie Słowianie założyli tu cmentarz kurhanowy, a wokół góry wznieśli fortyfikacje. Na podstawie licznych znalezisk archeologicznych o charakterze militarnym można wnioskować, że znajdowała się tu strażnica wojskowa, strzegąca granic Królestwa Polskiego. Niestety, w wyniku walk polsko-czeskich gród został doszczętnie spalony w I poł. XIV wieku.
Niestety, po zniszczeniach dokonanych przez ogień grodu na Górze Birów nie odbudowano. Osady przeniosły się w kierunku Ogrodzieńca i Podzamcza, a funkcję grodu przejął właśnie Zamek Ogrodzieniecki.
