Zastosowanie ultradźwięków w badaniach nieniszczących

Badania nieniszczące, inaczej zwane defektoskopowymi, to badania, których celem jest wykrycie w danym materiale wad o charakterze zarówno powierzchniowym, jak i wewnętrznym. Do takich wad mogą należeć na przykład nieciągłości materiału, pęknięcia, pęcherze, pory itd. Ważne jest to, że badania nieniszczące, jak sama nazwa wskazuje, dokonują się bez szkody na badanym materiale, nie są przyczyną zmian w strukturze określonych przedmiotów.

Fale ultradźwiękowe w badaniach nieniszczących

Badania nieniszczące wykorzystywane są przede wszystkim do kontroli jakości materiałów, gdyż pozwalają na bardzo dokładne sprawdzenie, czy dany obiekt nie posiada żadnych defektów.

Badania nieniszczące to ogólna nazwa całego szeregu badań, w których stosuje się bardzo zróżnicowane metody. Należą do nich między innymi badania radiologiczne, magnetyczne, a także ultradźwiękowe. Na czym polegają te ostatnie? Wykorzystuje się w nich wpływ własności danego materiału na to, jak rozchodzą się w nim fale ultradźwiękowe. Specjalista przeprowadzający tego rodzaju badanie obserwuje, jak zmienia się natężenie i kierunek fal ultradźwiękowych w danym materiale oraz w jakim czasie fale te przechodzą przez materiał. Metoda ta wykorzystywana jest przez specjalistyczne laboratoria badawcze, czego przykładem może być Centrum Badawczo-Rozwojowe Palab.

Metody badań nieniszczących ultradźwiękowych

Podobnie jak wśród szerokiej grupy badań nieniszczących można wyróżnić ich poszczególne odmiany, takie jak badania radiologiczne czy badania ultradźwiękowe, tak samo w każdej z tych podgrup można wyodrębnić odpowiednie metody działania. W przypadku badań nieniszczących ultradźwiękowych mamy do czynienia z:

·         metodą echa,

·         metodą rezonansu,

·         metodą cienia.

Na czym polega metoda echa? Wykorzystuje się w niej informacje o falach padających na wady w materiale. Ich własności różnią się bowiem od własności fal padających na tę część materiału, która nie wykazuje żadnych usterek. Dzięki tej rozbieżności możliwe jest zlokalizowanie defektów w konkretnym przedmiocie. Podobnie przebiega metoda rezonansu, jednak w niej liczą się nie tylko własności tych fal, które padają na dany materiał, ale i tych, które się od niego odbijają. Z kolei w metodzie cienia sprawdzanie ciągłości materiału nie polega na odbijaniu od niego fal, tylko na wpuszczaniu ich z jednej strony badanego obiektu i odbieraniu ich z drugiej strony.