Sposoby diagnostyki zaburzeń rozwoju dzieci

Zaburzenia rozwoju dziecka mogą ujawniać się w okresie niemowlęctwa lub w dzieciństwie. Kiedy tylko pojawią się niepokojące objawy, rodzice powinni zabrać pociechę do ośrodka diagnozującego. Im wcześniej problemy zostaną wykryte, tym szybciej będzie można rozpocząć pracę z dzieckiem i nauczyć jego opiekunów, jak zapewnić mu właściwą opiekę. Sposobów diagnozy jest kilka i dobiera je specjalista.

Jakie objawy wskazują na zaburzenia w rozwoju?

Rodzice już od pierwszych miesięcy życia dziecka mogą obserwować, czy rozwija się ono prawidłowo. Podstawowe objawy, które powinny ich zaniepokoić, to:

• problemy z rozwojem mowy,
• niechęć do kontaktu fizycznego,
• brak umiejętności naśladowania,
• bawienie się cały czas w taki sam sposób,
• niechęć do zmian,
• problemy z nawiązywaniem relacji z ludźmi.

Autyzm to schorzenie, którego rodzice przeważnie obawiają się najbardziej, ale nie jest jedynym zaburzeniem rozwoju. Obserwacja dziecka pozwala zdecydować, czy warto skorzystać z diagnozy psychologicznej. Warto przy tym pamiętać, że objawy mogą zacząć być zauważalne stosunkowo późno, na przykład dopiero w wieku przedszkolnym czy wczesnoszkolnym.

W jaki sposób diagnozuje się zaburzenia rozwoju?

Sposobów na diagnozowanie zaburzeń rozwoju u dziecka jest kilka. Podstawowe z nich to:

• konsultacja ze specjalistą – w trakcie takiej wizyty można poznać dziecko, porozmawiać z nim i dowiedzieć się od niego, w czym ma problem i jak się z tym czuje,
• badania rozwoju dziecka, czyli testy służące sprawdzeniu, czy dziecko opanowało podstawowe umiejętności charakterystyczne dla jego wieku,
• dodatkowe badania laryngologiczne, okulistyczne, neurologiczne czy moczu. Pozwalają one ustalić, czy fizyczny rozwój dziecka przebiega prawidłowo.

Wszelkie odstępstwa od normy pozwalają postawić trafną diagnozę, od której zależy skuteczność i przebieg leczenia dziecka.

W wielu przypadkach zaburzenia rozwoju dziecka nie muszą wykluczać go z życia społecznego. Większość ośrodków, takich jak Instytut Diagnozy i Terapii Psychologicznej Biofeedback prowadzi terapie dostosowane indywidualnie do potrzeb i możliwości małego pacjenta. Rodzice muszą przez cały czas pomocy współpracować z dzieckiem i personelem. Pociechy mogą bać się spotkań ze specjalistami albo nie chcieć z nimi działać. Od ich chęci i zrozumienia, przez co przechodzą, będzie zależało, jak wiele uda się wspólnie wypracować. Wsparcie i wyrozumiałość rodzica są niezbędne, żeby dziecko czuło się bardziej swobodnie i nie obawiało się terapeutów, którzy są po to, aby mu pomóc.