Rodzaje tańca nowoczesnego

Taniec jest jedną z najchętniej wybieranych form spędzania wolnego czasu – poprawia gibkość, kondycję, elastyczność ciała i jego koordynację. Jest ponadto doskonałą receptą na stres i zmęczenie, dodając pewności siebie i ucząc poczucia własnego ciała. Do najpopularniejszych obecnie form należy taniec nowoczesny, którego głównym założeniem jest wyraźna ekspresja i możliwość pełnego wyrażenia siebie poprzez ruchy taneczne i rozmaite gesty.

Historia tańca nowoczesnego sięga lat 70. XX wieku.  Jego początki mocno związane są z buntem wobec sztywnych zasad przyjętych przez tradycję baletową. Wśród głównych założeń tańca nowoczesnego jest podążanie własną drogą, przecieranie szlaków, poszukiwanie nowych form ruchu tanecznego. Jakie rodzaje tańca nowoczesnego wyróżniamy?

Założenia tańca nowoczesnego

Taniec nowoczesny jest mocno związany z ekspresją tancerza – liczy się przede wszystkim sposób wyrażenia siebie. Układ kroków w tańcu nowoczesnym schodzi niejako na dalszy plan. Tancerze odrzucają założenia baletu, skupiając się natomiast na wyrażaniu siebie oraz swoich emocji. Taniec nowoczesny porzuca surowe zasady klasycznego baletu, jego sztywnych wymogów co do techniki, strojów, butów. Jest uosobieniem wyzwolenia, dlatego tancerze często tańczą boso i w luźnych, swobodnych strojach odkrywających ciało.

W tańcu nowoczesnym na pierwszy plan wychodzą nastroje i uczucia tancerzy, dlatego też kroki i układy taneczne dobierane są w oparciu o emocje. W przeciwieństwie do baletu, w którym tancerze próbują osiągnąć swoimi ruchami wrażenie lekkości i przeciwstawiania się grawitacji, w tańcu nowoczesnym ciężar ciała i przyciąganie ziemskie podkreślają ruch.

Rodzaje tańca nowoczesnego

Taniec nowoczesny czerpie ruchy i kroki z innych rodzajów tańca. Wśród rodzajów tańca nowoczesnego wyróżnia się: new style, new age, hip-hop dance, breakdance, street jazz, modern jazz, dancehall oraz disco dance.

New style

Jak wyjaśnia specjalistka ze Studia Tańca Let’s Dance w Gliwicach: New style jest najnowszym rodzajem tańca należącego do hip-hopu - jego początki sięgają zaledwie 2000 roku. Ten taniec to styl typowo uliczny i freestyle’owy, radosny, zwinny, lekki, naturalny i świeży. Co ważne, tancerze wykonujący go zwykle nie mają przygotowanego układu choreograficznego, ten taniec to czyste aktorstwo i improwizacja w naturalnej postaci.

New style wymaga od tancerzy wyjątkowego poczucia rytmu, bowiem tańczą oni zwykle do typowo oldschoolowych beatów lub utworów raperów z undergroundu. Tancerze ze względu na ważność całej linii melodycznej, swoimi ruchami akcentują każdy dźwięk. W new style nie ma znaczenia strój – liczy się luz, swoboda, dobra zabawa i możliwość ekspresji.

New age

To styl typowo widowiskowy, w przeciwieństwie do new style, którego głównym celem jest dobra zabawa, new age stawia na widowisko i show, które obejrzy szeroka publiczność. W new age duże znaczenie mają choreografie, jednak dzięki temu, że new age to połączenie wielu stylów (między innymi hip-hop, breaking, house, funk style, c walk), układ może być bogaty i ciekawy. W przypadku pokazów formacyjnych duże znaczenie mają synchronizacje tancerzy. Istotny jest również ich wygląd – tancerze ubrani są zwykle tak samo.

Hip hop dance

Taniec ten wykonywany jest zazwyczaj w rytmach muzyki hip-hopowej, R&B, elektronicznej, POP lub funk. Jest to typowy rodzaj tańca ulicznego, otwartego, luźnego, w którym czerpie się z innych stylów, wszystko jednak w obrębie subkultury hip-hopowej. W hip-hop dance liczy się przede wszystkim oryginalność, wyjątkowe ruchy, ale przede wszystkim wyrażanie muzyki całym ciałem i wczucie się w rytm.

Breakdance

Historia breakdance sięga lat 70. ubiegłego wieku, a za miejsce jego powstania uważa się Bronx, jedną z dzielnic Nowego Jorku. Breakdance jest rodzajem tańca wymagającego od tancerza niebywałej siły, ogromnej sprawności i zwinności – spora część układu to ruchy przy samej ziemi, (część z nich polega na oparciu ciężaru całego ciała wyłącznie na ręce lub rękach). Warto dodać, że taniec breakdance ściśle związany jest z kulturą hip-hop. Nieodłącznym elementem tego rodzaju tańca jest rywalizacja, w której do tanecznej walki stają dwaj tancerze lub dwie grupy. W starciu liczy się ekspresja, improwizacja, technika, poczucie rytmu – wszystko to połączone w jeden, unikatowy własny styl. Wygra ten, kto swoimi ruchami i gestami, a także wyjątkową ekspresją i improwizacją zdobędzie sympatię publiczności.

W breakdance ruchy można podzielić na pięć podstawowych elementów:

Toprock – to improwizowany element, będący wstępem do wyjścia na parkiet. To dynamiczne kroki połączone z dynamiczną gestykulacją, sprawiające wrażenie mowy ciałem. Ważne, by ten element wykonywany był dynamicznie i w rytm muzyki.

Drop – to przejście ze wstępu w postaci toprocka do kolejnych figur (power moves oraz foot work). Drop to istotne kroki, które pozwalają zachować ciągłość taneczną, sprawiając, że cały układ jest spójny i harmonijny.

Freeze – jak sama nazwa wskazuje – to figura statyczna polegająca na zastygnięciu w bezruchu na jakiś czas w jednej, konkretnej pozycji.

Power moves – ten element to najtrudniejsza, a zarazem najbardziej efektowna część tańca. Power moves oznacza figury rotacyjne o akrobatycznym charakterze, wymagające wysokiej sprawności fizycznej, siły, gibkości, dobrej kondycji, właściwego poczucia ciała w przestrzeni, a także umiejętności własnej asekuracji. Power moves to wszystkie ruchy i obroty wykonywane na ziemi lub tuż nad jej powierzchnią, charakterystyczne dla breakdance.

Footwork – kroki, które tancerz wykonuje z pozycji przysiadu podpartego.

Street Jazz / Jazz Funk

Historia tego tańca sięga lat 80. XX wieku. To gatunek zawierający w sobie elementy baletu, hip-hopu, tańca lirycznego, akrobatyki oraz tańca nowoczesnego. Podstawą tańca street jazz jest izolacja (niezależne poruszanie konkretną częścią ciała). Taniec jazzowy jest niezależny i lekki, wymaga jednak od tancerza ogromnej sprawności i precyzji ruchów. Jazz Funk jest wyrazisty i zabawny. Miękkie i lekkie ruchy można w kilka chwil zmienić w mocne i dynamiczne gesty, które w efekcie będą spójną i harmonijną historią, opowiadaną całym ciałem.

Modern jazz

Jest najnowszą i zarazem najpopularniejszą formą jazzu wśród tancerzy na świecie. Modern jazz opiera się głównie na kontrastach, polegających na połączeniu dynamiki i liryki, wznoszenia i opadania, mocnej ekspresji i statyczności. Jest więc doskonałym sposobem na wyrażenie swojej osobowości poprzez ruchy i gesty. Dla tego rodzaju tańca najbardziej charakterystycznymi ruchami są:

• elementy na podłodze (upadanie) – dzięki upadaniu układ taneczny zyskuje na dynamice i ekspresji.
• dynamika – dzięki harmonijnemu przejściu z bardziej statycznych do nieco dynamicznych kroków, a także odpowiedniemu stopniowaniu kroków pod kątem ich energiczności, taniec staje się ciekawy, a układ spójny i harmonijny.
• naturalność ruchów – taniec modern jazz opiera się na krokach, wchodzących w zakres możliwości danego tancerza, dzięki czemu staje się bardziej wiarygodny dla widza. Naturalność połączona jest ze świadomością ciała oraz z kontrolą zarówno zakresu, prędkości, jak i kierunku ruchu.

Dancehall

Jest energicznym i zmysłowym tańcem, wywodzącym się z egzotycznej, słonecznej i radosnej Jamajki, ściśle związany z muzyką reggae. Styl ten powstał w latach 70. ubiegłego wieku. Dancehall opiera się na rytmicznych ruchach klatki piersiowej, bioder oraz pośladków. Duże znaczenie ma umiejętność izolowania w tańcu poszczególnych części ciała, spontaniczność oraz ekspresja. W dancehall’u istotna jest pozytywna energia i dobre nastawienie, ten styl tańca nie przykłada bowiem wielkiej wagi do perfekcyjnego odwzorowania kroków – liczy się przede wszystkim poczucie własnego ciała, pewność siebie, radość i dobra zabawa.

Disco dance

Taniec disco dance powstał w latach 70. XX wieku. Disco dance sklasyfikowany jest jako taniec sportowy, a to za sprawą wykorzystania figur wymagających dobrego przygotowania gimnastycznego (wysokie wymachy nóg, szpagaty). Najbardziej charakterystyczne cechy disco dance to rytm i energia. Taniec ten króluje obecnie na występach, teledyskach i koncertach.

Taniec klasyczny

Taniec klasyczny jest to forma tańca, która powinna być podstawowym elementem rozwoju tanecznego u osób, które rozpoczynają swoją drogę taneczną. Każdy z nas słyszał czy nawet widział spektakle baletowe, które powstały na przełomie lat, tworząc tym samym piękną estetykę oraz piękno ruchu, charakteryzujące tego typu widowiska. Jest to taniec, gdzie technika wykonywania przeróżnych ćwiczeń, elementów tanecznych, wymaga precyzji, skupienia, kondycji oraz samodzielnego pogłębiania wiedzy na temat tańca klasycznego, dlatego tak ważna jest dyscyplina na zajęciach oraz odpowiedni strój, jak i obuwie przyszłej baletnicy, baletmistrza. Taniec klasyczny, jak sama nazwa wskazuje, odnosi się do muzyki klasycznej, dlatego lekcje prowadzone są przy akompaniamencie fortepianu. Wiele ćwiczeń wykonywanych jest przy drążku, który kształtuje sylwetkę, równowagę czy balans w trakcie wykonywanych czynności. Balet to piękna historia dla każdego. Uczy precyzji, koordynacji ruchowej, a nawet swobodnego oddychania w trakcie tańca, natomiast sam w sobie stanowi pewną świadomość ruchu u tancerza.