Rodzaje drukarek 3D

Rynek drukarek przestrzennych, zwanych potocznie drukarkami 3D, od kilku lat rozwija się bardzo dynamicznie – w technologię tę inwestują nie tylko duże firmy, ale coraz częściej również osoby prywatne, między innymi artyści, rzemieślnicy, projektanci i konstruktorzy. Oferta producentów tego typu urządzeń jest bardzo szeroka i obejmuje produkty wielu różnych rodzajów. Poznajmy kilka z nich.

Technologia druku

Pierwszym kryterium podział drukarek 3D na poszczególne rodzaje, jest technologia druku, którą dane urządzenie wykorzystuje. Obecnie największą popularnością cieszy się technologia FFF (Fused Filament Fabrication). Na czym ona polega?

- Urządzenie FFF tworzy wydruk przestrzenny przy użyciu ciepłego tworzywa, tak zwanego filamentu, nakładanego pod postacią na stół roboczy – mówi przedstawiciel firmy Fis-Komp – Po wykonaniu jednej warstwy, stół roboczy obniża się nieco, umożliwiając wykonanie drugiej warstwy. Jeśli wydrukowany model posiada wystające elementy lub detale, oprogramowanie drukarki tworzy w tym obszarze specjalne podpory z filamentu, które po zakończeniu wydruku są usuwane. Żeby ułatwić to zadanie, podpory mogą być wykonane z tworzywa, które rozpuszcza się w określonych związkach chemicznych. Popularność technologii FFF wynika między innymi z niskich kosztów – zarówno jeśli chodzi o zakup drukarki, jak i jej eksploatację – oraz możliwości różnego rodzaju filamentów, w tym tworzyw zawierających domieszki metali, drewna czy innych materiałów. Ciekawostką jest, że ta sama technologia znana jest pod różnymi nazwami. Pierwszą marką, która jej użyła była firma Stratasys – zastrzegła ona nazwę FDM, czyli Fused Deposition Modeling. W przypadku urządzeń marki Zoltrax stosowana jest nazwa LPD – Layer Plastic Deposition.

Inne rodzaje druku 3D

Do pozostałych, mniej powszechnie stosowanych technologii 3D zaliczamy między innymi:

• Stereolitografia (SLA) – pierwsza technologia druku 3D. Opiera się na wykorzystaniu żywicy światłoutwardzalnych. Stół roboczy zanurzony jest w zbiorniku z żywicą tak, aby cienka warstwa materiału znajdowała się nad jego powierzchnią. Precyzyjne światło lasera punktowo utwardza żywicę, tworząc w te sposób pierwszą warstwę. Następnie stół roboczy zanurza się nieco, co pozwala wykonać kolejną warstwę.
• Polyjet (MJP) – również wykorzystuje światłoutwardzalną żywicę, która jednak w tym przypadku nakładana jest na powierzchnię roboczą przez specjalną głowicę. Tworzywo jest na bieżąco utwardzane przez laser
• DLP – różnicę między dwiema poprzednimi technologiami stanowi fakt, że kolejne warstwy żywicy utwardzane są nie przy użyciu lasera, punktowo, lecz całościowo przez projektor.

Inne kryteria podziału

Technologia, na jakiej bazują drukarki 3D nie jest jedynym kryterium ich podziału. Urządzenia te różnią się między sobą również istotnymi szczegółami konstrukcyjnymi, np. ilością dysz. Drukarki dwudyszowe charakteryzują się większą wydajnością i precyzją od urządzeń jednodyszowych. Stąd też do tej kategorii przynależą przede wszystkim urządzenia o zastosowaniu przemysłowym.