Renowacja zawilgoconych murów w obiektach zabytkowych

Nadmierna wilgoć jest najczęstszą przyczyną niszczenia obiektów budowlanych – szczególnie narażone są na nie obiekty zabytkowe. Jeśli zawilgotnienie ścian utrzyma się na wysokim poziomie przez dłuższy czas, doprowadzi ono do spadku izolacyjności termicznej, odspajania tynku, uszkodzenia budulca, rozwoju grzybów i pleśni, powstawania zapachu stęchlizny wewnątrz domu. Ostatecznym skutkiem jest stwarzanie poważnego zagrożenia dla konstrukcji obiektu oraz osób w nim przebywających.

Renowacja zawilgoconych murów

Prace konserwatorskie przy zawilgoconych murach obiektów zabytkowych pozwalają usunąć przyczyny i skutki powstawania wilgoci i zabezpieczyć budynek przed dalszym niszczeniem. Podstawową trudnością jest jednak fakt, że nie ma uniwersalnych metod i technologii, które można zastosować w każdym przypadku – dlatego podczas przeprowadzania renowacji konieczna jest ścisła współpraca specjalistów z różnych dziedzin, między innymi konserwatora i specjalistów od tworzenia zabezpieczeń przeciwwilgociowych. Kolejną trudnością w przypadku obiektów zabytkowych są częste braki w dokumentacjach technicznych, w związku z tym każde prace konserwacyjne muszą być poprzedzone wnikliwymi badaniami stanu ścian.

Poziom zawilgocenia ścian

Podstawowym badaniem jest określenie poziomu zawilgocenia ścian. Dzięki nim możliwe jest ustalenie nie tylko stanu konstrukcji, ale również przyczyn powstawania wilgoci, np. uszkodzenia pokrycia dachowego czy powłok izolacyjnych, kondensacji pary wodnej lub podciągania kapilarnego wody. Poziom wilgoci w literaturze fachowej oznacza się jako Wm, przyjęte poziomy wilgoci to:

• 0-3% - przegrody o dopuszczalnej wilgotności
• 3-5% - przegrody o podwyższonej wilgotności
• 5-8% - przegrody średnio zawilgocone
• 8-12% - przegrody mocno zawilgocone
• Powyżej 12% - przegrody mokre

Dopiero po ustaleniu poziomu wilgoci ścian możliwe jest usunięcie przy użyciu odpowiednich metod przyczyn jej powstawania oraz jej skutków

Zasolenie ścian

Woda wnikająca w ściany zawiera w sobie pewne ilości rozpuszczalnych soli, np. chlorków, azotanów i siarczanów. Po odparowaniu wody następuje krystalizacja soli – zwiększają one swoją objętość i stają się przyczyną niszczenia tynków. Tynki, które uległ takiemu uszkodzeniu powinny zostać skute, powierzchnia ścian dokładnie oczyszczona z resztek soli. Dopiero po oczyszczeniu możliwe jest położenie nowego tynku. Przy renowacji używa się specjalnych tynków o dużej porowatości, które są w stanie magazynować powstające kryształy soli. Profesjonalne usługi z zakresu renowacji obiektów zabytkowych – odwilgacanie i odsalanie ścian – znajdziemy w ofercie firmy Spec-Bud z Lublina.