Metody pomocy dzieciom z problemem niepełnosprawności

Dzieci z problemem niepełnosprawności, zarówno ruchowej, jak i intelektualnej mają zupełnie inne potrzeby oraz wymagania niż ich w pełni sprawni rówieśnicy. Właśnie dlatego tak ważne jest dobranie odpowiednich metod pracy oraz pomocy dla małych podopiecznych, którzy mogą mieć trudności z rozmaitymi zadaniami - od wykonywania codziennych obowiązków, po pracę w grupie. Poniżej znajdziesz sprawdzone sposoby na poprawienie kompetencji społecznych i rozwój kreatywności u niepełnosprawnych dzieci.

Proces edukacji oraz socjalizacji dzieci z problemem niepełnosprawności jest bardzo złożony i wymaga ścisłej współpracy wykwalifikowanych specjalistów, którzy będą w stanie dokładnie określić obszary, w których mogą pojawić się mniejsze lub większe przeszkody. Dopiero połączenie sił rehabilitantów, logopedów, psychologów, pedagogów oraz oczywiście rodziców pozwala w pełni zdiagnozować problemy niepełnosprawnych maluchów, dobrać odpowiednią terapię oraz zadbać o jej prawidłowy przebieg.

Formy terapii

Praca z niepełnosprawnymi dziećmi ma dwa zasadnicze cele – główny z nich polega na zapewnianiu szeregu zajęć, które będą odpowiednio stymulować rozwój podopiecznych. Drugą kwestią jest uczenie rodziców, w jaki sposób stworzyć dom pełen zrozumienia, troski oraz zdrowych relacji. Pomoc dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową lub intelektualną przyjmuje oczywiście różne formy. Wśród nich na uwagę zasługuje m.in.:

• terapia logopedyczna: jej celem jest nie tylko wykształcenie właściwych nawyków artykulacyjnych, ale także korekta istniejących wad i zaburzeń mowy. Ćwiczenie wyrazistości mówienia i alternatywnych metod porozumiewania się pozwala poprawiać umiejętności komunikacyjne dzieci,
• terapia psychologiczna: obejmuje zajęcia, które nauczą dziecko samoakceptacji, nawiązywania kontaktów z rówieśnikami czy też rozumienia zasad współżycia społecznego, przystosowując je tym samym do kolejnych etapów edukacji oraz socjalizacji,
• terapia ruchem: jest szczególnie przydatna dla dzieci z niepełnosprawnościami ruchowymi, które poprzez uczestnictwo w zajęciach mogą znacząco usprawnić swoją koordynację motoryczną – w pokonywaniu barier architektonicznych oraz wykonywaniu domowych czynności,
• dogoterapia: kynoterapia sprawdza się doskonale w terapii dzieci z autyzmem czy też zespołem Downa, pozwalając na wykształcenie zwiększonej wrażliwości na uczucia i zdrowy rozwój emocjonalny,
• muzykoterapia: wbrew pozorom muzykoterapia nie tylko nauczy dziecko poczucia rytmu, ale pomoże mu również poprawić swoją pamięć, koncentrację uwagi, wyobraźnię oraz poczucie estetyki.

O czym należy pamiętać przy pracy z niepełnosprawnymi dziećmi?

Jak mówi pracowniczka Fundacji Pomocy Rodzinie "Gwiazdeczka": jedną z najważniejszych rzeczy, na które należy zwrócić uwagę przy planowaniu oraz przeprowadzaniu terapii, jest zasada indywidualizacji – wymaga to zrozumienia, że dziecko ma różne talenty, ale również pewne braki, dlatego tempo pracy powinno być dostosowane do jego możliwości. Świetnym uzupełnieniem może okazać się zasada stopniowania trudności, dzięki której wychowanek nie tylko wzmocni wiarę we własne siły, ale będzie również lepiej zmotywowany do uczestnictwa w kolejnych ćwiczeniach.

Nie mniej istotne jest nagradzanie nawet drobnych sukcesów oraz unikanie negatywnych komentarzy w przypadku jakichkolwiek niepowodzeń. Dotyczy to oczywiście nie tylko terapeutów oraz innych specjalistów, którzy czuwają nad rozwojem dziecka, ale również, a nawet przede wszystkim, rodziców. Dopiero udział mamy i taty w terapii oraz kontynuowanie zajęć w domu da najlepsze efekty i przyspieszy proces rewalidacji pociechy.