Jakie jaja nadają się do inkubacji?

Właściwa selekcja oraz późniejsze obchodzenie się z jajami lęgowymi ma kluczowe znaczenie dla powodzenia całego procesu inkubacji. Z tego powodu przy wyborze jaj należy zwracać uwagę na ich każdy szczegół – od odpowiedniego kształtu, przez rozmiar, aż po fakturę powierzchni skorupki. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać skomplikowane, jednak w rzeczywistości należy tylko pamiętać o kilku podstawowych zasadach. W niniejszym tekście tłumaczymy, jakie jaja nadają się do inkubacji.

Jak wygląda zbieranie i selekcja jaj lęgowych?

Istnieją dwa sposoby na zdobycie jaj lęgowych. Pierwszy z nich to oczywiście samodzielne prowadzenie hodowli. Posiadacze kur niosek mają najczęściej wyrobiony nawyk codziennego zbierania jaj, jednak w przypadku wylęgania warto zwiększyć częstotliwość tej czynności do nawet 2-3 razy dziennie. W ten prosty sposób można zapobiec silnemu zabrudzeniu się jaj, a także rozpoczęciu wysiadywania ich przez kurę.

Drugi sposób polega na nabyciu jaj od hodowcy. Jeżeli decydujemy się na taki zakup, to powinniśmy zwrócić uwagę, czy interesująca nas ferma lub wylęgarnia jest oficjalnie zarejestrowana. To gwarancja dobrej jakości jaj, co w praktyce pozwoli zapobiec krzyżowaniu się gatunków, występowaniu obciążeń genetycznych czy też niskiej wydajności lęgu.

Oczywiście nie każde jajko nadaje się do inkubacji. W inkubatorze do wylęgu jaj nie należy umieszczać jajek rozbitych, nieprawidłowo ukształtowanych czy też o nietypowych wymiarach, jednak wymagań jest więcej. Idealne jajko powinno:

• być stosunkowo świeże (idealny czas przechowywania to 3-4 dni, z kolei maksymalny to średnio 2 tygodnie),
• mieć charakterystyczny, nieco wydłużony kształt,
• być średniej wielkości (z małego jajka wykluje się drobne pisklę, z kolei w zbyt dużym jajku może dojść do obumarcia zarodków pod koniec procesu wylęgania),
• posiadać jedno żółtko (jaja dwużółtkowe nie nadają się do inkubacji),
• mieć gładką skorupkę (należy unikać chropowatej i nieregularnej powierzchni),
• mieć nienaruszone chalazy, czyli pasma białkowe, które utrzymują żółtko na swoim miejscu (aby sprawdzić, czy tzw. pępowina jajka nie została zerwana, wystarczy delikatnie potrząsnąć jajkiem – jeżeli poczujemy, że jego wnętrze jest „luźne”, to znak, że chalaza została uszkodzona),
• być nienaruszone (niedopuszczalne są nawet drobne spękania czy też zarysowania na powierzchni skorupki),
• być czyste (resztki odchodów oraz inne zanieczyszczenia w kontakcie z dużą wilgotnością oraz ciepłem panującym we wnętrzu inkubatora mogą prowadzić do rozwoju niepożądanych drobnoustrojów, które są w stanie przeniknąć do jajka i osłabić embrion).

Aby skutecznie ocenić, czy jajko nie posiada dwóch żółtek lub nie występują w nim inne niepokojące zmiany, warto przeprowadzić prześwietlenie – zwłaszcza w przypadku jaj przechowywanych dłużej niż 7 dni od zniesienia.

W jaki sposób przechowywać jaja lęgowe?

Jaja przeznaczone do sztucznego klucia można przechowywać średnio od 7 do nawet 14 dni przed rozpoczęciem inkubacji, jednak optymalny okres wynosi 3-4 dni. Jest to standardowa procedura, która pozwala hodowcom skompletować pełen wsad do inkubatora, zwłaszcza w przypadku mniejszych gospodarstw ze skromniejszymi stadami kur.

-Należy jednak pamiętać, że zbyt długie magazynowanie jaj nie tylko obniży ich wylęgalność, ale wydłuży także okres inkubacji. Przykładowo, w przypadku 15-dniowego przechowywania jaj różnica może wynieść nawet pełną dobę

– tłumaczy nam specjalista reprezentujący firmę Bio Eggs z Krakowa, która zajmuje się dystrybucją urządzeń do hodowli drobiu.

Jaja powinny znajdować się w dobrze wentylowanym i odkażonym pomieszczeniu, gdzie panuje temperatura w zakresie od 12 do 15°C. Takie warunki sprawią, że dojdzie do spowolnienia podziału komórkowego, a jajka nie stracą zbyt wiele wilgoci. Nie mniej ważne jest regularne obracanie przechowywanych jaj – najlepiej robić to co najmniej raz dziennie. Dzięki temu można zapobiec przywieraniu zarodka do wewnętrznej powierzchni skorupy, co zminimalizuje ewentualne straty na etapie inkubacji.