Jaka jest wytrzymałość posadzek betonowych?

Betonowa posadzka jest narażona na różne siły, które działają na nią w czasie użytkowania. Tego typu powierzchnia występuje nie tylko w mieszkaniach, ale również w pomieszczeniach gospodarczych czy garażach, gdzie siły nacisku bywają spore. Betonowe posadzki powinny być wykonane zgodnie z obowiązującymi normami. Wytrzymałość betonu na ściskanie musi wynosić co najmniej 25 Mpa, co jest przypisane betonowi kasy C20/25.

Jakie wymagania stawia się posadzkom betonowym?

W różnego rodzaju pomieszczeniach oddziaływanie na posadzkę może być odmienne. Przeważnie głównymi obciążeniami jest tu toczenie środków transportu, przesuwanie lub toczenie ciężkich ładunków lub samo składowanie z rozładunkiem i załadunkiem. Do tego dochodzą jeszcze czynniki środowiskowe.

W przedsiębiorstwach takich, jak Jimi, które produkują posadzki betonowe, obowiązuje norma PN-EN 206-1:2010. Podaje ona trzy klasy ekspozycji betonu na działanie, które powoduje jego ścieranie. Są to kolejno:

• XM1 – klasa, która jest najmniej odporna na ścieranie. Takie posadzki kładzie się w miejscach, gdzie zagrożenie ścieraniem jest umiarkowane. W takich lokalizacjach mogą poruszać się pojazdy z ogumieniem pneumatycznym. Klasa betonu to minimum C30/37.
• XM2 – jest to klasa, gdzie występuje duże zagrożenie ścieraniem. W takim miejscu zazwyczaj poruszają się pojazdy na kołach ze stali lub z elastomerowym bieżnikiem. Dodatkowe zabezpieczenia powierzchni betonowej to próżnowanie i gładzenie.
• XM3 – klasa posadzki, która wytrzymuje ekstremalne naciski i ścieranie. Na takiej posadzce mogą poruszać się pojazdy gąsienicowe i są przesuwane ciężkie ładunki. Beton użyty do skonstruowania posadzki powinien mieć klasę co najmniej C35/45, a w jego skład powinny wchodzić kruszywa odporne na ścieranie.

Badania odporności posadzek na ścieranie

Betonowe posadzki mają swoją wytrzymałość. Aby ją ustalić, stosuje się badania, które określają klasy jej odporności. Oprócz wspomnianej metody określającej klasy od XM1 do XM3, najczęściej stosuje się metodę biorącą pod uwagę klasy BCA według normy PN-EN 13892-4:2004.

Klasy mają wartości od AR 0,5 do AR 3, gdzie wraz ze wzrostem wartości, maleje wytrzymałość. Przy badaniach pod uwagę bierze się głębokość wytarcia przez koło o określonych parametrach.

Dodatkowe utwardzanie

Odporność na ścieranie w przypadku posadzki można poprawić, stosując rozwiązania materiałowo-technologiczne. Może to być zarówno zacieranie, jak i stosowanie dodatkowych materiałów, które zwiększają wytrzymałość posadzki.