Jak zaadaptować pomieszczenie dla potrzeb badań rentgenowskich?

Badania rentgenowskie odgrywają bardzo istotną rolę w diagnostyce wielu schorzeń, przede wszystkim dotyczących układu ruchu – złamań, skręceń, urazów stawów… Badania tego typu mogą być przeprowadzane wyłącznie w odpowiednio do tego przystosowanych pracowniach i gabinetach. Jakie wymogi powinny spełniać te pomieszczenia, by mogły zostać uznane za bezpieczne?

Przegrody pracowni

Podstawową kwestią w adaptowaniu pomieszczenia pod pracownię RTG, jest zabezpieczenie wszystkich jego przegród przed przenikaniem promieniowania. Jest to kwestia niezwykle istotna, ponieważ promieniowanie rentgenowskie bez trudu przenika przez ściany, okna czy drzwi wykonywane ze standardowych materiałów. Tym samym stanowi ono poważne zagrożenie dla zdrowia techników obsługujących pracownię oraz wszystkich osób przebywających w pobliżu (chodzi o wielokrotną ekspozycję na niewielkie dawki promieniowania stosowane podczas badań). Niejako pracownia musi być pomieszczeniem izolowanym od pozostałej części budynku. Cel ten osiąga się przy wykorzystaniu ołowiu – stanowi on jedną z warstw specjalnych płyt gipsowo-kartonowych, którymi wykłada się ściany, podłogę oraz strop pomieszczenia. Ołów wykorzystywany jest również w zabezpieczeniu drzwi pracowni. Okna – jeżeli są obecne w pracowni – mogą być chronione przy pomocy uchylnych lub przesuwnych osłon. Alternatywnym rozwiązaniem jest zamontowanie okien z warstwą szyb ze szkła ołowiowego – okna te nie mogą być jednak otwierane.  Zastosowane zabezpieczenia powinny – zgodnie Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi – chronić osoby pracujące lub przebywające w pobliżu przed otrzymaniem w ciągu roku określonych dawek promieniowania. Dla techników obsługujących pracownię dawka ta wynosi 6 mSv. Usługi z zakresu adaptowania i wyposażenia pracowni rentgenowskich znajdziemy w ofercie firmy KMK.

Wymiary i rozkład pomieszczeń

Pracownia RTG musi mieć wydzieloną sterownię, z której technik będzie mógł przeprowadzić badanie, jednocześnie będąc izolowanym od promieniowania. Przegrody sterowni również wykonuje się z materiałów zawierających ołów. Wejście do sterowni mogą stanowić drzwi ochronne lub tzw. labirynt, czyli korytarz z osłon stałych, do którego wyjście ustawione będzie tak, by nie było z niego widać miejsca padania pierwotnej wiązki promieniowania. Zgodnie z cytowanym wyżej rozporządzeniem, pracownia powinna spełniać szereg wymogów dotyczących wielkości, powierzchni ustawienia aparatów rentgenowskich oraz innego wyposażenia. Minimalna wysokość pomieszczenia do badań rentgenowskich powinna wynosić 2,5, zaś minimalna powierzchnia – 15 m² dla zestawu wyposażonego w oddzielną lampę. Dla każdej kolejnej lampy należy przeznaczyć dodatkowe minimum 5m². Urządzenia do badań powinny być ustawione w taki sposób, by zapewnić swobodny dostęp do badanego pacjenta z obu stron. Ponadto pracownia powinna być wyposażone w wentylację, zdolną do przynajmniej 1,5-krotnej wymiany powietrza w ciągu godziny.